• zondag 22 September 2024
  • Het laatste nieuws uit Suriname
Home Net Binnen |

Naipal: Planten mangrove behoort tot het allerlaatste

| sun.sr | Door: Redactie

Het mangrovebos biedt bescherming en voedsel aan vele dieren. Het bevordert de landaanwinst en heeft invloed op de klimaatverandering. “Het is daarom van groot belang dat dit mangroveproject ‘Mangrove rehabilitatie Weg naar Zeegebied’ en soortgelijke projecten overgedragen worden aan de kustgemeenschappen”, zegt professor Sieuwnath Naipal, Leerstoelhouder Water en Klimaatverandering, tegenover SUN. Hij is de mening toegedaan dat deze groep mensen de allereerste zal zijn die hieruit profijt zal hebben. “Dit project betaalt zich terug, inderdaad bij een goed beheer en de uitbaten hiervan”.

Alhoewel het beplanten van de kust een prioriteit is, behoort dit tot de laatste fase van het project.

Het voorgaande om te voorkomen dat de reeds geplante mangrove de volgende dag zoekraken vanwege het feit dat de plantjes niet goed genoeg zijn beschermd. “Dat is dan zonde van de arbeid, het plant en alle gedane efforts”. Het verwezenlijken daarvan is pas mogelijk wanneer de kust voldoende hoog is, namelijk gemiddelde hoogte van hoogwater bij springtij, en voldoende ‘hard’ is. Ook kan er gewacht worden totdat mangrove van zelf daarop gaat groeien. Dit wordt dan natuurlijke regeneratie genoemd.

Rehabilitatie

Om mangrove terug te brengen op de locaties, te Weg naar Zee, waar deze verdwenen is, is een aantal maatregelen nodig. Hier

gaat het onder meer om het drastisch afremmen, zelf stoppen, van erosie door middel van het opzetten van de Sediment Trapping Units (STU’s), ook wel Kwelders genoemd. Deze kwelders bestaan uit ‘houten doorlaatbare dammen, opgebouwd uit Walaba palen, geheid in twee rijen met daartussen bamboes in gesorteerd en vastgehecht. “Het gaat niet over bouwen van een STU met dimensies van 150 x 200m, maar over een lengte van een aantal kilometers, vier km in de eerste instantie”.

Werking van de STU’s

Golven die de kustlijn naderen, komen eerst aan tegen deze houten doorlaatbare dammen waar zij een deel van hun (golf)energie verliezen en dus afzwakken. De afzwakking bevordert de bezinking van de slib, wat op zijn beurt leidt tot ophoging van de bodem. Het gebied ingesloten door de houten doorlatende dammen, wordt dus steeds ondieper, wat op zijn beurt weer leidt tot verdere verzwakking van de golven. Hierdoor wordt de erosie geremd en zelfs geheel gestopt. Verdere opslibbing van het gebied doet denken aan modderbankvorming en tenslotte aan “landaanwinst”.

Uitdagingen

Maar het belangrijkste en meest uitdagende is toch de constructie van de houten doorlaatbare dammen. De snelheid / vordering van de bouw hangt af van een aantal factoren. Hierbij gaat het onder andere om de beschikbaarheid van een aangepaste ‘hei-boot’. Het zou aangenaam werken zijn indien het weerbestendig zou zijn en er tijdens vloed gewerkt kon worden. “Helaas hebben wij zo een hei boot en/of boot met een goede hei-installatie niet tot onze beschikking en we moeten het nu nog doen met een hei-boot die we zelf in elkaar hebben gezet/ geconstrueerd. En dat werkt”. Echter, niet met die snelheid die gewenst is. Voor velen gaat het ook traag, omdat het niet onder alle condities inzetbaar is. Daarnaast speelt de beschikbaarheid van materialen en het weer en klimaat een rol. “Ook moet rekening worden gehouden met de ruwheid van de zee tijdens de springtijdagen”, aldus Naipal.

| sun.sr | Door: Redactie

MEER