Kiran Mahabier gepromoveerd tot doctor in de medische wetenschappen

Rotterdam – Afgelopen dinsdag is de geneeskundige Kiran Mahabier gepromoveerd tot Doctor in de medische wetenschappen aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam. Hij is gepromoveerd op het proefschrift Epidemiolgy, Classification and outcome of Humerus Fractures, waarin de behandelingsmethode van de breuk van het bovenarmbeen centraal staat. Het is tot nu toe niet duidelijk hoe de breuken van de bovenarm het beste behandeld kunnen worden: opereren of niet opereren.

Een ieder kan een botbreuk oplopen. In Nederland bijvoorbeeld bij een inwonersaantal van ca. 17 miljoen, loopt volgens de Nederlandse Vereniging van Traumachirurgie elke 6 minuten iemand een botbreuk op.  Een groot gedeelte

ontstaat bij jongeren ten gevolge van een verkeers-, bedrijfs- of sportongeval. Een ander gedeelte ontstaat bij ouderen met botontkalking (osteoporose), waardoor de kwetsbare botten al bij een klein ongelukje makkelijk kunnen breken. Voor de patiënt is bij een botbreuk niets belangrijker dan een kundige behandeling met een voorspoedig herstel zonder verder last van te ondervinden.

Voor de orthopedische chirurg of de traumatoloog reist na het bekijken van de röntgenfoto meteen de vraag: hoe ernstig is de breuk, kan het behandeld worden met gips of moet het geopereerd worden. De grenslijn tussen opereren en niet-opereren is in de wereld van traumachirurgie nog

steeds een groot discussiepunt. In het 236 pagina’s tellende proefschrift heeft Dr. Kiran Mahabier, arts in opleiding tot orthopedisch chirurg, onderzoek verricht naar de aard van de bovenarmbotbreuken en de toegepaste behandelmethoden. Het resultaat moet de medische wereld makkelijker maken om de juiste behandelmethode te kiezen.

Botbreuk van de bovenarm: Opereren of niet opereren?

De operatieve behandeling wordt in zijn proefschrift vergeleken met de conservatieve (niet operatieve behandeling). Welke behandeling is beter of zijn ze beide evengoed? Wanneer zou je moeten opereren en wanneer zou je het alleen in gips kunnen behandelen? Wat zijn de complicaties in de zin van wondinfecties, de zenuwletsels en de functies van de hand, elleboog en schouder bij een van deze behandelvormen. Bij welke behandeling is de bot van de bovenarm eerder genezen. Een groot aantal patiënten zijn nodig om bij deze vergelijking waardevolle (significante) uitspraak te kunnen doen.
 

Omvang onderzoek

Kiran Mahabier wist met veel inzet van zijn team van professoren, specialisten, arts assistenten en andere wetenschappers de samenwerking met 32 ziekenhuizen in Nederland te bewerkstelligen voor dit onderzoek. Vooraf werd vastgesteld dat er minimaal 400 patiënten met een breuk van de bovenarm nodig waren voor dit vergelijkend onderzoek. Zo’n groot vergelijkend onderzoek was er internationaal nog nooit verricht. Elk patiënt zou een jaar lang gecontroleerd worden.

Zo’n groot vergelijkend onderzoek was er internationaal nog nooit verricht. 

De patiënten die op de eerste hulp binnenkwamen bij een van de 32 ziekenhuizen met een gebroken bovenarm werden meteen geregistreerd en de behandeling die ze ondergingen (operatief of conservatief) in een database gedocumenteerd. Na de behandeling werden de patiënten regelmatig gecontroleerd volgens internationale richtlijnen. Hierbij werd de complicaties (wondinfecties, zenuwletsels), de functies van de hand, elleboog en schouder en de duur van de genezing bij de verschillende behandelingen nauwkeurig vastgelegd.

Het onderzoek startte in oktober 2012.

Alhoewel het voorlopig lijkt alsof de operatieve behandeling even goed is als de niet operatieve behandeling, kunnen pas na het bewerken van alle data mogelijk eind 2019 harde conclusies getrokken worden. Kiran heeft samen met radiologen deze botbreuken op een bijzonder nauwkeurige wijze ingedeeld na het bestuderen van honderden röntgenfoto's. Hopelijk kan aan de hand van deze indeling ook een betere keuze gemaakt worden voor het wel of niet opereren van de bot breuken van de bovenarm.  

De professoren hebben bij het verlenen van het doctoraat Kiran Mahabier gecomplimenteerd voor de omvang en grondigheid van het onderzoek. Tijdens de intensieve discussie tussen de professoren en Kiran kwam naar voren, dat gezien de moderne ontwikkeling van het operatiemateriaal (plaat en schroeven of de mergpen), het gebruik van de mergpen via de retrograde methode (ingebracht via de elleboog), steeds meer de voorkeur zal krijgen. Velen kijken daarom uit naar de uiteindelijke verwerking van de data en de conclusies die eind 2019 beschikbaar zullen zijn.

De professoren hebben bij het verlenen van het doctoraat Kiran Mahabier gecomplimenteerd voor de omvang en grondigheid van het onderzoek.

In de voetsporen van vader, Dr. Chander Mahabier

Met het behalen van het doctoraat treedt Kiran Mahabier in de voetsporen van zijn vader, de in Suriname wel bekende chirurg, Dr. Chander Mahabier. Ondanks zijn pensionering bezoekt Dr. Chander Mahabier nog steeds regelmatig Suriname om zijn diensten te verlenen op medisch gebied. Toen Kiran nog vijf was, promoveerde zijn vader in Maastricht aan de Rijksuniversiteit Limburg tot doctor. Dr. Mahabier kreeg in de medische wereld brede bekendheid, toen hij een methode ontwikkelde voor dikke darmoperatie, met als resultaat dat slechts één operatie noodzakelijk was en doorgaans geen tijdelijke uitgang (stoma) aangebracht hoefde te worden. Voor deze methode ontwikkelde hij samen met een medische fabrikant drietal vereiste instrumenten en een spoelvloeistof met een combinatie van bepaalde soorten antibiotica. Deze methode, inmiddels bekend als methode-Mahabier, word thans wereldwijd toegepast. In de praktijk levert de methode-Mahabier, behalve veel gemak voor de patiënt, ook nog eens een behoorlijke kostenbesparing.

Dr. Mahabier kreeg in de medische wereld brede bekendheid, toen hij de mahabier-methode ontwikkelde voor dikke darmoperatie.

Vader als paranimf

Het gebeurt niet elke dag dat een vader de rol van paranimf (begeleider van een promovendus) op zich neemt voor de promotie van zijn kind. Dr. Kiran Mahabier werd bij zijn proefschrift begeleid door Drs. Steven Strang en zijn eigen vader, Dr. Chander Mahabier. Voor vader Mahabier was het een grote eer om als paranimf te kunnen treden voor zijn zoon Kiran en hoopt dat hiermee andere jonge professionals uit de Surinaamse gemeenschap zowel in Nederland als in Suriname de prikkels krijgen om de uitdaging te aanvaarden voor meer wetenschappelijke onderzoeken op internationaal niveau in meerdere disciplines.

Dr. Kiran Mahabier (34), geboren in Heerlen (NL), volgde zijn medische studie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Tijdens deze studie was al de basis gelegd voor zijn proefschrift, waarbij hij in zijn afstudeerscriptie de operatieve en niet-operatieve behandelmethode vergeleek bij bovenarm botbreuken. Na afronding van zijn medische studie in 2011, ging hij aan de slag bij afdeling Chirurgie in het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam. In 2012 ging hij terug naar het Erasmus Medische Centrum om zich te verdiepen in het wetenschappelijk onderzoek naar de behandeling van bovenarmfractuur. In 2016 is hij begonnen aan zijn opleiding tot Orthopedische Chirurg in het Antonius Ziekenhuis in Utrecht, Onze Lieve Vrouwe Gasthuis en het UMC Utrecht. Kiran is getrouwd met Eva en is trotse vader van zijn zonen Julius en Tobias.

Het proefschrift is te downloaden via onderstaande link:

https://www.orthopeden.org/downloads/607/proefschrift-kiran-mahabier.pdf

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.

In de zweetkamer half uur voor het begin van de promotie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verdediging proefschrift in een druk bezochte zaal tegenover alle professoren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Prof. Dr. Peter Patka feliciteert Kiran met het behalen van zijn titel Doctor in de Medische Wetenschappen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Foto-omschrijving: Dr. Kiran C. Mahabier, geflankeerd door zijn paranimfen, vader Dr. Chander Mahabier (l) en Drs. Steven Strang (r).
Fotografie: Akhiel Mahabier.