Inzake Doksenclub: leugens en drogredenen van Sewdien ontmaskerd

Sinds het aantreden van minister Parmanand Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV), stapelen de problemen met betrekking tot het pluimveebedrijf De Doksenclub zich op. Tijdens de afgelopen NDP-regeerperiode heeft De Doksenclub nimmer problemen ondervonden met betrekking tot de import van broedeieren uit Nederland, maar nu sinds het aantreden van minister Sewdien wel. LVV geeft De Doksenclub geen toestemming voor de import van broedeieren uit Nederland, ondanks de aanwezigheid van een gezondheidscertificaat van de Nederlandse autoriteiten.

Er is tegenwoordig telkens iets aan de hand tussen LVV en De Doksenclub. Wij hebben deze zaak sinds het begin gevolgd en wij kunnen niet

anders concluderen dat De Doksenclub opzettelijk kapot wordt gemaakt, zodat malafide ondernemers De Doksenclub voor een appel en een ei kunnen overnemen óf dat anderen kunnen inspringen in het gat dat achtergelaten is/wordt door De Doksenclub. Er spelen hoe dan ook, bepaalde enge belangen een rol in de houding van de LVV.

Op 2 januari wordt Gerard van den Bergh (CEO van De Doksenclub) gebeld door Prenobe Bissessur, degene die zich letterlijk (dus zijn eigen woorden) uitgeeft als de “ogen, oren en mond” van de president. Tijdens dat gesprek deelt Bissessur mee dat De Doksenclub de broedeieren kan blijven importeren, zolang

zij voorzien zijn van een keuringscertificaat van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA). Een andere voorwaarde die hij kenbaar maakte, is dat de eieren in Suriname ook gekeurd zullen worden.

Een dag na de mededeling van Prenobe Bissessur, schreef president Chan Santokhi op 3 januari 2022 een brief naar Gerard van den Bergh, waarin de president meedeelt dat hij de minister van LVV heeft gevraagd om het daarheen te leiden dat er zo spoedig mogelijk beleid wordt ontwikkeld met inachtneming van de beginselen der proportionaliteit en noodzakelijkheid en waarbij een deugdelijke belangenafweging wordt meegenomen.

(Noot: Dat beleid is later vastgesteld, maar dan zonder inachtneming van door de president geëiste beginselen der proportionaliteit en noodzakelijkheid. Men heeft bij LVV zo uit de duim gezogen dat binnen een straal van 90 kilometer, gemeten vanaf de locatie waar de broedeieren geproduceerd worden, geen vogelgriep mag heersen. De ‘straal van 90 kilometer’ heeft als gevolg dat je geen broedeieren uit Nederland kunt importeren).

De tekst spreekt voor zich, maar moet wel in de lijn van de door Bissessur gedane mededeling gezien worden. De mededeling van Bissessur werd dusdanig opgevat dat er dus wel mogelijkheden zijn gevonden om de import door te laten gaan.

Tot de datum waarop de “straal van 90 kilometer” bekendgemaakt werd, is De Doksenclub nimmer geïnformeerd door de president dat hij door zijn minister onmogelijkheden heeft vernomen met betrekking tot de import van broedeieren die voorzien zijn van een keuringscertificaat zijdens de NVWA.

Gelet op de combinatie van de mededeling/toezegging van “Adviseur des Vaderlands” (Prenobe Bissessur) gevolgd door een brief een dag daarna van de president, en het feit dat Van den Bergh nimmer heeft vernomen dat aan de president onmogelijkheden kenbaar gemaakt zijn door zijn minister, kon Van den Bergh in alle vertrouwen ervan uitgaan dat de problemen opgelost waren en dat hij zonder problemen de broedeieren kon blijven importeren. Dit, zolang geen duidelijke regelgeving aanwezig zou zijn. De beleidsmaatregel (regelgeving) met betrekking tot de eis van “straal van 90 kilometer” kwam pas later.

Ondanks dit alles, zijn enkele dagen na de toezegging van Prenobe Bissessur en na dagtekening van de brief van de president, partijen broedeieren geweigerd door LVV. De Doksenclub moest een kort geding bij de rechter aanhangig maken om de door hem geïmporteerde broedeieren vrij te krijgen.

De Doksenclub heeft steeds kort gedingen moeten voeren om zijn broedeieren vrij te krijgen. Ondanks het feit dat de kortgedingrechter oordeelde dat de broedeieren vrijgegeven moeten worden, onder straffe van een dwangsom van 20.000 euro per dag, werd er halsstarrig geweigerd de broedeieren vrij te geven. De dwangsom liep zelfs op tot 240.000 euro, totdat De Doksenclub beslag legde op de tegoeden van LVV/de staat Suriname.

Het volk van Suriname moet nu opdraaien voor deze opzettelijke boycot van De Doksenclub, door LVV. Voor dat bedrag had de staat de landbouwers kunnen voorzien van kunstmest op kostprijsbasis (goedkoop dus). Ondanks dit alles, grijpt nog niemand in; het blijft maar dooretteren. In een beschaafd land zou dit nooit zo ver gekomen zijn, en als het zo ver gekomen zou zijn, zouden de verantwoordelijken het veld moeten ruimen.

De functie van de (politiek) verantwoordelijken is onhoudbaar. Hoe kan het toch gebeuren dat ondanks wetende dat er een dwangsom van 20.000 euro boven het hoofd hangt, men desondanks geen gehoor wil geven aan een rechterlijke uitspraak? Er zullen hoe dan ook duistere belangen een rol spelen, anders is dit niet uit te leggen. Of de inspecteur van de Veterinaire Dienst of het hoofd van de Veterinaire Dienst of de minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij of het liefst alle drie dienen verantwoordelijk gehouden te worden voor dit debacle.

Leugens over besluiten van de Caricom
Sewdien deelde in ABC Actueel op 14 maart 2022 mee dat er sprake is van een Caricomverbod met betrekking tot broedeieren uit Europa.

Deze uitspraak van Sewdien is een pertinente leugen. Op de 53ste Caricom-vergadering, waarin letterlijk meegedeeld wordt dat de Caricom geen besluiten heeft genomen ten aanzien van de pluimveesector. Indien de Caricom geen besluiten heeft genomen ten aanzien van de pluimveesector, hoe kan Sewdien dan nog beweren dat het een Caricom-besluit is geweest dat er geen broedeieren uit Europa geïmporteerd mogen worden? Sterker nog, buurland Guyana dat ook lid is van de Caricom, heeft De Doksenclub onlangs toestemming gegeven om broedeieren uit Europa te importeren in dat land. Sewdien sleept nu ook de Caricom mee in zijn leugens.

Onderstaande tekst is op pagina 4 van de notulente vinden, waarin te lezen is dat er geen besluiten genomen zijn binnen Caricom verband ten aanzien van de pluimveesector.

Import uit door vogelgriep besmette Amerika was wel toegestaan, maar uit Europa niet
Uit Amerika werden tot voor kort (7 april 2022) wel broedeieren toegelaten, terwijl in heel veel Amerikaanse staten de dodelijke vorm van vogelgriep heerst, ook in de staten waaruit de broedeieren werden geimporteerd in Suriname. De broedeieren uit Nederland werden daarentegen niet toegelaten, met als reden dat er vogelgriep heerst in Nederland. Zie hier de drogredenen van LVV. Ook een gezondheidscertificaat van het zeer strenge en gerennommeerde Nederlandse keuringsinstituut als NVWA, wordt terzijde geschoven. Er zijn hoe dan ook redenen die men niet openlijk wil vertellen, waardoor men allerlei drogredenen zoekt.

Binnen de Caricom zijn er inmiddels leden als Antigua en Barbuda en Barbados overgegaan tot een verbod op Amerikaanse eieren. Suriname ging pas op 7 april 2022 ertoe over om een verbod in te stellen op Amerikaanse eieren (waarom nu pas?). Dit verbod zien wij als “damage control”, om de schade en schande te beperken.

Nu zit LVV te janken
Tijdens het schrijven van deze column kregen wij een document onder ogen waaruit blijkt dat LVV bezwaar heeft gemaakt tegen de inbeslagname door De Doksenclub. Daarbij heeft LVV aangevoerd dat De Doksenclub misbruik maakt van het recht. Mooi is dat, LVV die evident misbruik maakt van haar bevoegdheid, zit te janken dat De Doksenclub misbruik maakt van haar recht door beslag te leggen.

Ook zit LVV nu te janken dat de beslaglegging tot een noodtoestand zal leiden aan de zijde van de staat Suriname, vanwege het feit dat de schatkist daartoe niet toereikend is. Dit, terwijl door het handelen van LVV wel gezorgd is voor een ‘noodtoestand’ bij De Doksenclub. Die noodtoestand vindt men bij LVV niet belangrijk.

Aan de ene kant zoekt men investeerders (vooral uit Nederland), maar die ene investeerder uit Nederland die er al is, wordt geboycot en tot de rand van faillissement gedreven ten gunste van enge belangen. Potentiële investeerders volgen deze ontwikkeling uiteraard ook op de voet.

Sunil Sookhlall & Kries Mahabier

DISCLAIMER

1. Een column heeft een maatschappelijke functie in een democratische samenleving.
2. Columnisten schrijven op eigen titel en onder eigen verantwoordelijkheid.
3. De publicatie van een column op Suriname Herald, houdt niet in dat Suriname Herald de inhoud van de column onderschrijft.
4. Suriname Herald is gelet op het bij punt 3 genoemde, niet aansprakelijk voor de inhoud van een column.
5. Suriname Herald erkent de auteursrechten van columnisten op de inhoud van hun column.
6. Gelet op de auteursrechten van columnisten op hun column, kan Suriname Herald op verzoek van derden niet overgaan tot verwijdering van een column.
7. Indien derden het niet eens zijn met de inhoud van een column, dienen zij tot een vergelijk te komen met de columnisten. Eventuele procedures dienen gevoerd te worden tegen columnisten, niet tegen Suriname Herald.