GUYANA IS SURINAME VELE STAPPEN VOOR
| united news | Door: Redactie
Auteur: Armand Snijders
Terwijl Guyana momenteel ongekende ontwikkelingen doormaakt dankzij de oliewinning, worstelt Suriname nog enorm met alleen maar te bedenken wat ze met de toekomstige opbrengsten uit die schat gaat doen. Enigszins labiel wacht men vooral af, waardoor vele kansen worden gemist.
Guyana is momenteel één van de snelst groeiende economieën van de wereld, zo niet dé snelst groeiende. Volgens de organisatie Foreign Affairs Insights & Review (Fair) is het land, dat tien jaar geleden nog als straatarm bekend stond, inmiddels het rijkste land van het Zuid-Amerikaanse continent, met een gemiddeld jaarinkomen per hoofd van de bevolking van 20.540 dollar, volgens
Zo zie je maar wat de olie-inkomsten tot nu toe hebben betekend. Dit in combinatie met een enigszins stabiele regering en een uitnodigend investeringsklimaat, hebben het land in de vaart der volkeren gebracht. Suriname heeft die olie-inkomsten nog niet, maar verheugt zich wel op de rijkdommen die het zwarte goud moet gaan opleveren. Al die andere factoren die het Guyanese verhaal tot een succes maken, zijn in Suriname echter nog niet of onvoldoende aanwezig.
De regering was de afgelopen vijf jaar allesbehalve stabiel met coalitiepartners die elkaar het licht in de ogen niet gunden. Mede als gevolg daarvan is
En van een uitnodigend investeringsklimaat is nog geen sprake. Er is wel iets aan regelgeving ontwikkeld, maar dat is bij lange na niet voldoende. En de regering lijkt niet bij machte de investeerders – die volgens Santokhi in 2020 in de rij zouden staan – ervan te overtuigen massaal naar Suriname te komen. Bedrijven die geld willen stoppen in projecten, maken tot nu toe vooral een pas op de plaats vanwege onduidelijke regels en de vele corruptieschandalen binnen de overheid.
In Guyana is het ook niet allemaal van een leien dakje gegaan en hebben de leiders ook onvoordelige deals gesloten, onder meer met ExxonMobil. Dat werd als een beginnersfout gezien en van aanvullende contracten zou het land meer profiteren. Het moet gezegd worden dat Suriname daar ook zijn voordeel mee heeft gedaan en degelijke overeenkomsten met TotalEnergies heeft gesloten. Maar of die zo waterdicht zijn dat het land er ook daadwerkelijk alle beschikbare vruchten van plukt, wordt door sceptici betwijfeld.
Het toerisme in Guyana krijgt een enorme boost door al de aandacht die het land nu krijgt én door de betere verbindingen. Het aantal bezoekers is de laatste twee, drie jaar significant gestegen, wat ook veel geld in het laatje brengt. Daar was het buurland op voorbereid, getuige de vele luxe hotels die zijn verrezen.
Wat dat betreft lijkt Suriname ook op het goede pad; ook hier zijn grootse projecten geprojecteerd. Nu de toeristen nog – want aan marketing schort het – en dus de luchtvaartverbindingen. En de sector zelf zal ook een flinke tand moeten bijzetten – vooral op het gebied van service – en naar een betere prijs/kwaliteitverhouding toe moeten werken.
Op veel andere terreinen heeft Suriname echt nog heel veel werk te verzetten en lijken beleidmakers vooral veel te praten en beloven dan daadwerkelijk te doen. Wat het ontwikkelen van maritieme faciliteiten betreft – die onlosmakelijk verbonden zijn met olie en gas – heeft Guyana rasse schreden voorwaarts gezet. In de afgelopen vijf jaar zijn veel Surinaamse plannen en projecten op een enorme deceptie uitgelopen.
De Port of Nickerie, een initiatief van het staatsbedrijf NV Havenbeheer en het Amerikaanse PDC voor de aanleg van een hypermoderne diepwaterhaven waar miljarden dollars ingepompt zouden worden, bleek een luchtkasteel. Het havenproject te Suzanna’s Daal in Commewijne werd gestaakt nadat terminaloperator DP World uit Dubai, die ruim honderd miljoen euro zou financieren, zich terugtrok omdat een van de partners de gemaakte afspraken niet nakwam.
Dit is eigenlijk het verhaal onder deze regering, die heel veel projecten en initiatieven heeft opgepakt, maar uiteindelijk heel weinig echt heeft gepresteerd. Zo wachten Surinamers er ook nog altijd op dat het land dé voedselschuur van de regio wordt. Maar echte initiatieven daartoe blijven uit. En de bevolking is – uitgaande van de uitdeeldrift van regeringspartij VHP – nu meer afhankelijk van buitenlandse voedselpakketten, omdat producten in de winkels voor veel mensen onbetaalbaar zijn.
Zo blijft Suriname maar voortmodderen en moeten we het per hoofd van de bevolking doen met 5.560 dollar (volgens Fair in 2024). Daarmee staat ons land in de top-3 van onderen in Zuid-Amerika, met alleen Venezuela en Bolivia onder zich. Ofwel Suriname is het op twee na armste land op het continent, terwijl we in 1975 tot de rijksten behoorden. Suriname was vaak na Argentinië en Venezuela het rijkste land van Zuid-Amerika maar in het laatste twee decennia van de vorige eeuw duikelde het land op die lijst.
Iedereen kent daar de oorzaken van: de militaire machtsgreep en daaropvolgende steeds weer terugkerende crises, in combinatie met regeringen die het niet zo goed meenden met het land. En daardoor lopen we nu op allerlei terreinen achter op de Guyanezen, die ruim tien jaar geleden nog met de nek werden aangekeken en desondanks massaal naar Suriname trokken omdat de situatie hier beter was.
Anno 2025 zijn de verhoudingen volledig anders komen te liggen. Maar ook Suriname kan de kant op gaan van Guyana als er echt beleid voor ontwikkeld wordt. Het zal mede van de kiezers afhangen of we eenzelfde voorwaartse beweging zullen maken als de buren.
OPINIE
| united news | Door: Redactie
