Een eigen toegankelijke Hoge Raad: breek uit het afhankelijkheidsdenken
| starnieuws | Door: Redactie
Dit stuk is een reactie op het artikel met de titel Tweede beroepsinstantie in Starnieuws van 10 september jl., waarin betoogd wordt dat de enige realistische optie voor Suriname een aansluiting bij
de Caribbean Court of Justice (CCJ) zou zijn. Het is van belang dit juist nu anders te zien. Want juist nú komt het moment om te investeren in een eigen Surinaamse Hoge Raad.Zo sterk als een olifant is, toch blijft hij staan als hij lang aan een touw vastzat. Ook wanneer hij wordt losgemaakt, loopt hij niet weg; in zijn hoofd zit hij nog steeds vast. Precies dat beeld herken ik in de manier waarop in Suriname vaak wordt gedacht over onze rechtspraak en de hoognodige eigen rechtsontwikkeling. Zelfs nu er serieuze discussie is over een tweede beroepsinstantie, blijft men
redeneren vanuit beperkingen: “te klein”, “te weinig mensen”, “te duur”. Die redenering is kortzichtig. Het zijn dezelfde argumenten die vroeger ook tegen de oprichting van het Hof van Justitie werden gebruikt. En toch is dat Hof vandaag onmisbaar voor onze rechtsstaat. Capaciteit groeit niet door uit te besteden, maar door eigen instituties te bouwen.Een Surinaamse Hoge Raad is niet zomaar een extra laag. Het is de sleutel om onze rechtsontwikkeling in eigen handen te nemen. Toetreden tot de CCJ betekent in de praktijk dat beslissingen over ons recht buiten Suriname vallen, binnen een rechtsfamilie (common law) die niet de onze is. Een eigen Hoge Raad kan juist zorgen voor maatwerk, voor consistentie in uitspraken en voor aansluiting bij onze maatschappelijke werkelijkheid.Daarnaast is er een principieel punt: rechtspraak moet dichtbij de burger blijven. Een hoogste instantie in Trinidad is voor de meeste Surinamers letterlijk en figuurlijk een ver-van-hun-bedshow. Voor wie geen middelen heeft om te reizen of dure advocaten in te schakelen, wordt toegang tot recht zo een privilege van enkelen. En een rechtsstaat kan het zich niet veroorloven dat de hoogste rechtspraak een elitekwestie wordt. Wie beseft dat toegankelijkheid tot rechtspraak een wezenlijk onderdeel is van het rechtsstaatsidee, begrijpt dat dit alleen kan worden gegarandeerd door een nationale Hoge Raad, bereikbaar en zichtbaar binnen ons eigen land.Wat men nu over het hoofd ziet, is dat er een unieke kans ligt om te investeren in zulke instituties. De komende jaren zullen de inkomsten uit olie en gas stijgen. Juist dán moet Suriname de basis leggen voor een stevig rechtsbestel dat in staat is om die rijkdom eerlijk, transparant en rechtmatig te beheren. Wie nu zegt dat we het niet kunnen betalen, ziet niet dat het nalaten van zulke investeringen straks véél duurder wordt in de vorm van corruptie, rechtsongelijkheid en verlies van vertrouwen.We moeten af van het plantagedenken dat ons klein houdt. Ook met weinig middelen kan men overleven en groeien, laat staan met de middelen die eraan komen. Het gaat erom dat we durven loskomen van het touw van afhankelijkheid. Suriname moet niet blijven hangen in die parnasi fasi, maar stevig investeren in eigen rechtsinstituties. Daarmee bouwen we aan een rechtsstaat die niet klein denkt, maar groot durft te zijn. Het verdient aanbeveling bij een eventueel congres hierover met name de jongere generatie aan het woord te laten. Het is immers hun toekomst waar het over gaat. Dat behoudende moet plaatsmaken voor wat de jongere generatie met hun Suriname wil.Jim A. Yardbestuurskundige/wetgevingsjurist
| starnieuws | Door: Redactie
