De Nakba van 1948 was een massale etnische zuivering.
| dagblad suriname | Door: Redactie
Tussen december 1947 en maart 1949 doodden gewapende zionistische groepen die een Joods thuisland in Palestina probeerden te vestigen ruim 15.000 Palestijnen in wat bekend staat als de Nakba, of ‘catastrofe’ in het Arabisch (1, 2).
De zionistische leider en toekomstige premier Ben-Gurion beschouwde een levensvatbaar thuisland als een land dat voor 80% Joods was. Eind 1947, slechts enkele maanden voordat de zionisten Israël tot staat verklaarden, bestond Palestina voor slechts 30% uit joden (3).
Etnische zuivering van Arabische Palestijnen uit Palestina was niet alleen een expliciet doel dat tot uiting kwam in de privécommunicatie van Ben-Gurion (4). Het werd ook gerechtvaardigd
“In geval van verzet moet de strijdmacht worden vernietigd en moet de bevolking buiten de staatsgrenzen worden verdreven” (1, 4).
Verschillende bloedbaden in dorpen gingen onmiddellijk aan de stichting van Israël vooraf: Baldat al-Sheikh in december 1947, waarbij ongeveer 70 mensen om het leven kwamen; Sa’sa’ in februari 1948, waarbij ongeveer 60 mensen om het leven kwamen; en Deir Yassin die in april 1948 via executie ten minste 100 dorpelingen
De #Nakba verdreven een miljoen #Palestijnen van hun huizen en land (6). In de woorden van Noura Erakat: tegen de tijd dat #Israël werd opgericht, was “Palestina verloren” (4).
| dagblad suriname | Door: Redactie
