Avinash Bhikhie: ‘Onder politiek verslaggevers is het nog erger, daar ben ik de enige met een kleurtje’

Als politiek verslaggever voor NU.nl stond Avinash Bhikhie bij het ­ministerie van ­Algemene Zaken te wachten op Mark Rutte. ‘Je staat wat te babbelen, zoals zo vaak, wachtend tot Rutte naar buiten komt. Met de NOS, RTL, de Volkskrant, noem maar op. Ineens vroegen politieagenten mij om mijn papieren – als enige van alle collega’s die daar stonden.’

Wat denk je dan?

‘Het is een reminder. Teleurstellend, maar niet verrassend. Mijn leven is goed, prima zelfs, en op zo’n moment word ik eraan herinnerd: o ja, wacht even, ik ben een allochtoon. Collega’s informeerden meteen: waarom vroegen die agenten dat alleen aan

jou?’

Gebeurt zoiets vaker?

‘Heb je even? Ik ben wel vaker zonder reden om mijn ID-kaart gevraagd door de politie. Als journalist was de eerste keer tijdens mijn stage. Een scholier had een bommelding gedaan bij een middelbare school in ­Leiden, nota bene de school waar ik zelf op heb gezeten. Ik werd erheen gestuurd om verslag te doen.

‘Bij de school stonden al een paar journalisten. Ik begon vragen te stellen, net als zij. Tot ik me als enige moest legitimeren bij de politie. Een collega van Omroep West vroeg: hoe kan dat nou, waarom alleen jij? Ik moest uitleggen dat nu

eenmaal zo gaat.’

Als het even kon keek de vader van Bhikhie iedere dinsdag naar het ­vragenuurtje in de Tweede Kamer. ‘In Suriname was hij al politiek geïnteresseerd, met de onafhankelijkheid in aantocht. Ook in Nederland keek hij op tv naar politieke live debatten, tot diep in de nacht.

‘Mijn ouders waren immigranten van de eerste generatie, zij keken niet naar diversiteit. In Leiderdorp zat ik op een witte basisschool. Net als alle andere allochtone kindertjes werd ik er wel op gewezen dat ik anders was. Maar dat gebeurde alleen in het eerste jaar. Daarna ging het alleen nog om hoeveel knikkers je had.

‘Mijn ouders vroegen zich niet af of de Tweede Kamer wel een afspiegeling van de maatschappij was. Hun eerste zorg was huisvesting, de ontwikkeling van hun kinderen, hoe we als familie vooruit konden komen. Mijn vader hield van het politieke spel.’

Ben je daarom politiek verslaggever geworden?

‘Dan ga je terugredeneren. Je bent nu ergens, waar komt dat vandaan? Het zijn toevalligheden, een samenloop van omstandigheden. Ik studeerde geschiedenis en rechten en waagde de gok. Ik benaderde de Volkskrant, of ik daar stage mocht lopen. Later kwam NU.nl voorbij.’

Hoeveel mensen zie jij rond­lopen die op jou lijken in de Tweede Kamer?

‘Heel weinig. De medewerkers van het restaurant, de schoonmakers, de beveiligers. Wanneer je iemand ziet van Turkse afkomst, weet je: negen van de tien keer zal die bij Denk ­horen. Maar daar denk ik niet over na als ik aan het werk ben.’

Wat zegt het over Nederland dat onze bestuurders zo een­zijdig zijn samengesteld?

‘In een tijd waarin afkomst zo’n politiek issue vormt, is het heel gek dat in de Tweede Kamer niemand zit met een Afro of Caribische afkomst. In de top van de politiek wordt over allochtonen gepraat, zonder dat ze zelf daarbij zitten.

‘Het geldt voor meer gebieden. Ik kijk weleens om me heen en denk: waarom staan hier alleen mannen? In Den Haag zie je een oververtegenwoordiging van hoogopgeleide mensen uit de Randstad. Onder de politiek verslaggevers is het nog erger, daar ben ik de enige met een kleurtje. Bij NRC werkt Lamyae ­Aharouay, een heel goede collega die vrouw is en een allochtone afkomst heeft.

‘In de Tweede Kamer is dit geen ­onderwerp, het speelt totaal niet. Het ledenaantal van politieke partijen neemt af, terwijl dat hun recruitment pool is voor nieuwe Kamerleden. Wie is lid geworden en heeft zich lokaal onderscheiden? Hoogopgeleid en wit, daaruit wordt geselecteerd. Fracties willen geen risico lopen met een allochtoon van buiten, ze weten niet hoe loyaal die is aan de partij.’

Ten slotte: graag een analyse van de provincialestaten­verkiezingen van 20 maart.

‘De speech van Baudet was een bundeling van wat hij al eerder had gezegd. Nieuw is dat hij een stap verder gaat dan Wilders, die zich voornamelijk richt op de islam. Baudet spreekt over ras en de superioriteit van een boreaal Europa, dat een mythische, arische oorsprong zou hebben. Hij gebruikt termen die extreem-rechts ook hanteert.

‘Die speech heeft me niet verrast. Sybrand Buma gaf een Schoo-lezing waarin hij waarschuwt voor de verwatering van onze cultuur en onze tradities. Rutte noemt kinderen van migranten die hier zijn geboren buitenstaanders. Wanneer ze misstanden in de samenleving willen benoemen, geeft hij ze de optie om Nederland te verlaten als ze het hier niet bevalt. Hij zegt een hekel te hebben aan de multiculturele samenleving. Het gaat om de normalisering van taalgebruik bij het politieke midden. Wat Baudet zei was, in andere bewoordingen, al gezegd door het CDA en VVD.’

Avinash Bhikhie (Nederland, 1986) werkt sinds 2014 als politiek verslaggever voor NU.nl. Ook zit hij in het bestuur van de Parlementaire Persvereniging en is hij jurylid van de Heldringprijs en de PrinsjesFotoPrijs.

NEDERLANDS

‘Mijn vrouw is geboren in Suriname. Zij wijst me erop dat ik Nederlands ben als ik exotische fruitsoorten niet herken.’

SURINAAMS

‘Met mijn familie.’

PARTNER

‘Ze is net als ik Surinaams-Hindoestaans. Dat we elkaar tegenkwamen is toeval, dat we bij elkaar zijn gebleven komt door onze gedeelde normen en waarden.’

WIT OF BLANK

‘Wit. Blank heeft een connotatie die is terug te leiden naar het koloniale tijdperk. Het woord kent een neutraliteit toe die in werkelijkheid niet bestaat.’