Column: Een weg vol valkuilen: de les van Van ’t Hogerhuysstraat
| starnieuws | Door: Redactie
De enorme gaten aan de Van ’t Hogerhuysstraat tonen pijnlijk aan hoeveel werk er nog te verrichten is - niet alleen fysiek, maar ook bestuurlijk en moreel. Overal gapen kraters als open
wonden, wachtend op herstel. Maar terwijl het asfalt afbrokkelt, breken politieke en juridische breuklijnen alleen maar verder open. De ene reflex botst op de andere, met meer schade dan de zwaarste wals van Kuldipsingh of Baitali ooit kan veroorzaken.Als zijn eerste daad als waarnemend minister van Openbare Werken rekende André Misiekaba meteen af met zijn oranje voorgangers. Het project ging niet langer naar Kuldipsingh Infra - zoals besloten na een tweede openbare aanbesteding - maar naar Baitali NV. Want corruptie moest worden aangepakt. Zo was het beloofd in de campagne. En beloftes zijn heilig. Toch?Misiekaba zou wel even koffiedrinken met
de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB) en uitleggen waarom Baitali het project moest krijgen. Alleen viel de koffie bitterder dan verwacht. De bonen waren aangebrand en smaakten naar zure druif. De IDB was furieus over de intrekking van het hoger beroep. Want wat betekent dat anders dan: ja, het hele proces - dat onder toezicht van de IDB is verlopen - was fout?Een veroordeling van de Staat is hier dus indirect ook een veroordeling van de IDB, die bij elke stap betrokken was: van beoordeling tot gunning, van integriteitscheck tot goedkeuring. En dát pikt IDB-vertegenwoordiger Adriana La Valley niet. Want als er werkelijk fraude was, zou ook de IDB medeplichtig zijn. Geen multilaterale bank kan zich dat permitteren.En zo zit Suriname nu muurvast. Vonnis volgen? Dan geen financiering van de machtige IDB én een miljoenenclaim van Kuldipsingh. Contract uitvoeren? Dan negeer je een rechterlijke uitspraak. Wat je ook kiest, de gaten blijven open - letterlijk en figuurlijk.Minister Stephen Tsang, inmiddels op de hot seat, zegt "de zaken op een rijtje te zetten". Als oppositielid pleitte hij nog luidkeels voor annulering van het contract. Corruptie moest uitgeroeid worden. Maar de pluche stoel van verantwoordelijkheid voelt anders dan de microfoon van de oppositie. Regeren vergt meer dan slogans. En precies daar wringt het. Corruptie moet worden bestreden - zonder twijfel. Maar niet met populistisch vuurwerk of juridische kortsluiting. Niet zonder kennis van contracten, verdragen en gevolgen. Een misstap kost geen stemmen, maar miljoenen én vertrouwen.Wie heeft er gelijk? De rechter? Misiekaba? Baitali? De IDB? Tsang? Kuldipsingh? Het antwoord is: niemand wint zolang procedures worden misbruikt voor politiek gewin. Niet corruptie, maar onzorgvuldigheid, ijdelheid en institutioneel amateurisme vormen hier de werkelijke plaag. De wereld kijkt mee - en oordeelt mee.De les van Van ’t Hogerhuysstraat is niet dat corruptie onbestraft moet blijven. De les is dat het professioneel moet: mét dossierkennis, mét respect voor de rechter, én mét behoud van internationale geloofwaardigheid. Want als de IDB haar handen aftrekt, blijven we niet alleen achter met een weg vol kraters - maar ook met een diplomatiek gat dat Suriname nog jaren zal achtervolgen.
Na de mislukte koffie is het nu wachten op het 'rijtje' van Tsang, die direct na zijn beëdiging zijn liefde verklaarde aan het OM. Laat dat rijtje dit keer kloppen - en de weg eindelijk begaanbaar maken voor het publiek dat het grootste slachtoffer is van politiek en juridisch gehaal en getrek vanaf Chan, Riad & co. Allemaal één pot nat!
Nita Ramcharan
| starnieuws | Door: Redactie
