Al die verplichte vrije dagen zijn in strijd met de Grondwet!
| starnieuws | Door: Redactie
Terwijl artikel 15 van de Grondwet bepaalt dat niemand kan worden gedwongen dwangarbeid of verplichte arbeid te verrichten, zien we tegelijk een aantasting door opeenvolgende beleidsmakers van het recht op arbeid. Het recht om te werken is ook nog eens uitdrukkelijk gegarandeerd in dezelfde Grondwet van de Republiek Suriname.Artikel 24 schrijft voor dat de Staat zorg draagt voor het scheppen
van omstandigheden, waardoor een optimale bevrediging van de basisbehoeften aan werk, voeding, gezondheidszorg, onderwijs, energie, kleding en communicatie verkregen wordt. Artikel 25 bevestigt met zoveel woorden dat arbeid het belangrijkste middel voor de ontplooiing van de mens en een belangrijke bron van welvaart is.En artikel 26 benadrukt dat eenieder recht heeft op werk, in overeenstemming met zijn capaciteit. Over een eerlijke beloning voor verrichte arbeid handelt tenslotte artikel 28, dat nog eens het recht van alle inwoners van Suriname uitdrukt op arbeid als middel tot zelfontplooiing.Maar hoe kun je jezelf ontplooien als je iedere keer verplicht thuis moet blijven, omdat
er weer eens een groep van onze broeders geëerd moet worden? We kennen intussen ter ere van bijna alle bevolkingsgroepen een nationale vrije dag. Dat betekent: iedereen verplicht niet werken! Maar intussen moeten de vele magen wel gevuld worden, gaan problemen van mensen wel door, problemen die vragen om tot de wortel opgelost te worden. Honger en problemen kennen geen vrije dagen!Bekijken we het leven vanuit de zijde van de ondernemingen op Surinaams grondgebied, dan kunnen we ook meerdere euvelen aanwijzen.
Terwijl artikel 5 van onze Grondwet het economisch systeem waarbinnen de sociaal-economische ontwikkeling plaatsvindt kenmerkt door een gezamenlijk, gelijktijdig en gelijkwaardig functioneren van staatsbedrijven, particuliere ondernemingen, staatsbedrijven en particulieren, zie we ook op dit vlak duidelijke tekenen van onrecht en zelfs grove discriminatie. De aangewezen staatsbedrijven die de bevolking (moeten) voorzien van essentiële dagelijkse diensten en producten, draaien 24/7, zoals dat heet. Dus als je bij bijv. Staatsolie of EBS werkt, mag je jezelf blijven ontplooien, hoef je nooit honger te lijden en zijn er waarschijnlijk zelfs professionele dienstverleners die jouw kleine probleempjes helpen oplossen. Als je te eten hebt en alle verdere voorzieningen voor jou goed geregeld zijn, heb je waarschijnlijk geen grote problemen in je leven.
Hoe anders is het voor de kleine en grote arbeiders die niet voor zo’n staatsbedrijf werken. Die verdienen een dag-, week- of maandloon voor alleen de gewerkte dagen, dat is dus voor de dagen waarop zij van de overheid hebben mógen werken. Over de verplichte vrije dagen krijgt men normaliter geen loon.Nog over de (arme) ondernemers van Suriname: de beleidsmakers hebben kennelijk artikel 5 van de Grondwet ook niet willen lezen: “het is de plicht van de Staat om alle ondernemingsgewijze productie zoveel mogelijk te bevorderen en te waarborgen.”Het nieuwe beleids-”inzicht” om de wettelijke voorzieningen op het gebied van invoerrechten ineens te laten vervallen, valt eigenlijk buiten het bestek van dit artikel. Maar de gevolgen voor de werkende mens laten zich ook hierdoor makkelijk raden. De vele vrije dagen tonen een (duurzaam) beleid om de “luxe” van zelfontplooiing geen enkele kans te geven. Jullie willen eten en je kinderen te eten geven? Ga dan werken op een dag waarop er niemand van onze voorouders het land is binnengekomen. Of een dag waarop geen enkele groep van ons zo mooie bevolking wordt geëerd. We kennen intussen vrije dagen voor ieders binnenkomst, maar ook vrije dagen voor ieders religie. En laat de bevolking van het groenste land ter wereld met de schier onuitputtelijke bodemschatten maar omkomen door inactiviteit!Maar kan men een bevolkingsgroep alleen eren door de gehele bevolking met straf naar huis te sturen? Niet door gelijke kansen voor iedereen, niet door duurzame stimulerende maatregelen voor achtergestelde groepen? Nee, en het waarom wordt ook duidelijk: hoe moet men stemmen winnen bij iedere verkiezing? Door onderontwikkeling en daarmee de afhankelijkheid van pakketten en gunsten vooral te behouden. En dat doet men door niemand sterk genoeg te laten worden om zelfstandig in het leven te staan, problemen op eigen kracht te overwinnen en een krachtige basis voor zijn eigen toekomst te vormen!Intussen maken de (meestal toch al) werkloze, onderontwikkelde en ongemotiveerde hongerigen zich ook op de verplichte vrije dagen schuldig aan roof, roofmoord, diefstal, inbraak, vernieling, verkrachting en noem maar op. Eén voordeel hebben de verplichte vrije dagen misschien wel: de witteboorden-criminelen, corruptelingen en hun relaties moeten een hele dag wachten om zich verder te verrijken ten koste van de werkende mensen.Gelukkig kennen we hier (nog) geen Koninginnedag of Koningsdag! Maar die kan er in alle dolheid ook nog wel bij …Shanti Gopalrai| starnieuws | Door: Redactie
