AFSCHEID VAN DE LIBERALE ELITES
| united news | Door: Redactie
Trump heeft Amerika’s grootste probleem correct geïdentificeerd Het is moeilijk te voorspellen hoe de termijn van de 47e Amerikaanse president eruit zal zien, maar de belangrijkste conclusies kunnen al worden getrokken Donald Trumps verkiezingsoverwinning had geen verrassing moeten zijn.
Het tijdperk van liberale hegemonie is al voorbij en een correctie was allang nodig. Kort gezegd: de liberale hegemonie is niet eens meer liberaal en de hegemonie is uitgeput. Trump wordt vaak bekritiseerd omdat hij transactioneel is, maar de de-ideologisering van Amerika en de terugkeer naar pragmatisme is precies wat het land nodig heeft. De onhoudbare status-quo veranderen of behouden? De overweldigende
Een populist zijn met een bombastische houding, schijnbaar immuun voor de gevolgen van het breken van sociale normen, is een goede eigenschap bij het losbreken van decennia-oude ideologische dogma’s die noodzakelijk pragmatisme beperken. Onder de neoliberale consensus werd de samenleving een aanhangsel van de markt en waren politici niet in staat de door het publiek geëiste veranderingen door te voeren. De politieke linkerzijde kon de welvaart niet herverdelen en de politieke rechterzijde kon de traditionele waarden en gemeenschappen niet verdedigen.
Globalisering bracht een politieke klasse voort die loyaal was aan het internationale kapitaal zonder nationale loyaliteiten, en de verantwoordingsplicht jegens het publiek verdween. Globalisering staat vaak haaks op democratie en er is een groeiende kloof tussen illiberale democratie en ondemocratisch liberalisme.
Een belangrijke les uit het Amerikaanse systeem in het begin van de 19e eeuw was dat industrialisatie en daaropvolgende economische soevereiniteit een noodzaak zijn voor nationale soevereiniteit. Tarieven en tijdelijke subsidies zijn belangrijke hulpmiddelen voor jonge industrieën om volwassen te worden, en eerlijke handel is daarom vaak te verkiezen boven vrijhandel. Trumps tarieven om te herindustrialiseren en technologische soevereiniteit te bevorderen zijn nobele ambities die zelfs de regering-Biden probeerde na te bootsen. Trumps tekortkoming is echter dat buitensporige tarieven en een economische oorlog tegen China de toeleveringsketens ernstig zullen verstoren in die mate dat het de Amerikaanse economie zal ondermijnen. De excessen van Trumps tarieven en economische dwang vloeien voort uit de poging om China te breken en de Amerikaanse mondiale suprematie te herstellen. Als de VS een bescheidener rol in het internationale systeem kan accepteren als een van de vele grootmachten, zou de verkozen president een gematigder economisch nationalisme kunnen omarmen dat een grotere kans op succes zou hebben.
De verkozen vicepresident van Trump, JD Vance, merkte terecht op dat de VS zichzelf in de weg zit van moraliseren: “We hebben een buitenlands beleid opgebouwd van hectoren, moraliseren en landen de les lezen die er niets mee te maken willen hebben. De Chinezen hebben een buitenlands beleid van het bouwen van wegen en bruggen en het voeden van arme mensen.” Het is een goed moment voor pragmatisme om te zegevieren over ideologie. Critici van Trump hebben gelijk als ze wijzen op de paradox van een miljardair die beweert het volk te vertegenwoordigen tegenover een losgekoppelde geglobaliseerde elite. Zittend in opzichtige gebouwen met zijn naam in grote gouden letters opzij, heeft Trump desondanks de rol op zich genomen van vertegenwoordiger van Amerikaanse arbeiders door op te roepen tot herindustrialisatie. Opgegroeid in de excessen en het hedonisme van Amerika’s culturele elites, roept Trump op tot het behoud van Amerika’s traditionele waarden en cultuur.
Is Trump een redder? Waarschijnlijk niet. Maar beleid is belangrijker dan persoonlijkheden, en Trump trapt een deur open die schijnbaar gesloten was door liberale ideologie. Een einde aan liberale kruistochten – inclusief het beëindigen van de proxy-oorlog in Oekraïne.
Trumps oproep om de eeuwige oorlogen te beëindigen resulteerde in onschatbare steun van voormalige Democraten zoals Tulsi Gabbard, Robert F. Kennedy Jr. en Elon Musk.
De liberale kruistochten van de afgelopen drie decennia hebben onhoudbare schulden aangewakkerd. Natuurlijk financierden ze de Deep State, maar ze vervreemdden de VS over de hele wereld en stimuleerden de andere grootmachten om gezamenlijk Washington in evenwicht te brengen. De eeuwige oorlogen waren kostbare fouten die nooit goed aflopen, maar de VS kon deze kosten absorberen tijdens het unipolaire tijdperk bij afwezigheid van echte tegenstanders. In een multipolair systeem moet Amerika zijn militaire avontuurlijkheid terugschroeven en leren hoe hij prioriteit kan geven aan buitenlandse beleidsdoelstellingen. Het is niet onredelijk om te betogen dat het behoud van het rijk in zijn huidige vorm de VS zijn republiek zou kunnen kosten. Trump is niet voorstander van het ontmantelen van het rijk, maar als transactionele pragmatist zou hij een beter rendement op zijn investering willen. Hij gelooft dat bondgenoten moeten betalen voor bescherming, regionale regelingen zoals de voormalige NAFTA en TPP die productieve macht overdragen aan bondgenoten worden afgewezen, en tegenstanders moeten worden aangepakt voor zover het de nationale belangen van de VS dient.
Trump wordt veroordeeld omdat hij bevriend is met dictators, maar dit is zeker te verkiezen boven de zogenaamde “liberale” diplomaten die niet langer geloven in diplomatie omdat men vreest dat het tegenstanders “legitimeert”.
Trump zou graag een einde maken aan de proxy-oorlog in Oekraïne, omdat deze erg kostbaar is in termen van zowel bloed als geld, en de oorlog is al verloren.
De liberale kruisvaarders hebben nooit een overwinning gedefinieerd tegen ‘s werelds grootste kernmacht die gelooft dat het vecht voor zijn overleving. De elites van Washington hebben herhaaldelijk verklaard dat het een goede oorlog is, omdat Oekraïense soldaten sterven in plaats van Amerikanen, dus het is moeilijk om Trump moreel te beschamen als zijn belangrijkste argument is dat het doden moet stoppen. De liberale kruisvaarders in Washington beweren ook vaak dat het strategische doel van de proxy-oorlog was om Rusland uit de gelederen van grootmachten te verdrijven, zodat de VS zijn middelen kon richten op het inperken van China. In plaats daarvan heeft de oorlog Moskou versterkt en verder in de armen van Beijing geduwd. Er vindt een humanitaire ramp plaats en de wereld wordt naar de rand van een nucleaire oorlog geduwd. Economische dwang, waaronder de diefstal van Russische staatsfondsen, heeft de wereldwijde meerderheid ertoe aangezet om te dedollariseren en alternatieve betalingssystemen te ontwikkelen. Trump is bepaald niet onschuldig toen hij de economische oorlog tegen China begon. Echter, zonder ideologische beperkingen is er mogelijk ruimte voor koerscorrectie, aangezien hij opmerkte dat de bewapening van de dollar de basis van de status van de Amerikaanse supermacht bedreigt. Nogmaals, pragmatisme kan zegevieren over ideologie. Hij zal de oorlog zeker niet binnen 24 uur beëindigen. Trump heeft de middelen om Oekraïne te beïnvloeden, aangezien de VS de gevechten financiert en Kiev bewapent. Trumps maximale druk zal echter waarschijnlijk niet tegen Rusland werken, aangezien het dit als een overlevingsoorlog beschouwt en het politieke Westen bijna alle overeenkomsten heeft verbroken. Rusland zal een einde eisen aan de uitbreiding van de NAVO in overeenstemming met de overeenkomst van Istanbul, plus territoriale concessies als gevolg van bijna drie jaar conflict. Trump heeft eerder aangegeven bereid te zijn een einde te maken aan het expansionisme van de NAVO, wat de basis zou kunnen leggen voor een bredere Europese veiligheidsovereenkomst.
Het tweede presidentschap van Trump zal niet zijn zoals het eerste. Het eerste presidentschap van Trump werd beperkt doordat de Democraten openlijk de verkiezingsuitslagen van 2016 betwistten door hem te bekritiseren als een illegitieme leider die door het Kremlin in het Witte Huis was geplaatst. De Russiagate-hoax is inmiddels onthuld en Trump won zelfs de volksverkiezing met 5 miljoen stemmen, wat hem een krachtig mandaat gaf om zijn agenda na te streven. Bovendien werd de eerste Trump-regering geïnfiltreerd door neocons omdat hij werd afgedaan als te radicaal. De afgelopen acht jaar is er een krachtige MAGA-beweging ontstaan die ook bestaat uit voormalige Democraten. Je moet voorzichtig zijn als je in de glazen bol kijkt en voorspellingen doet, en dit geldt vooral voor Trump. Na decennia van het criminaliseren van oppositie tegen liberale hegemonie, had het geen verrassing moeten zijn dat een “sterke man” zou worden gekozen om roet in het eten te gooien. Trump is een wild card en de wereld ondergaat een immense transformatie, dus om Rorty te citeren: “niemand kan voorspellen wat er zal gebeuren.”
| united news | Door: Redactie
