Suriname droomt van offshore oliebonanza
| trouw.nl | Door: Pieter van Maele
Oliegiganten ExxonMobil en Statoil speuren voor de Surinaamse kust naar olievelden. Het nationale oliebedrijf rekent zich alvast rijk, economen vragen zich af wie er van dat oliegeld gaat profiteren.
Lege schatkist, gedevalueerde munt, torenhoge inflatie, gigantische begrotingstekorten. De economie van Suriname is nog steeds ontspoord, en de regering van president Desi Bouterse slaagt er maar niet in die terug op de rails te krijgen. Of gloort er nu toch licht aan het einde van de tunnel?
Het oliebedrijf Staatsolie, volledig in handen van de Surinaamse overheid, tekende in juli productiedelingscontracten met zowel het Amerikaanse ExxonMobil als het Noorse Statoil. Beide bedrijven beginnen
"Dit is geweldig nieuws. Het is alsof FC Barcelona naar ons land komt om voetbalwedstrijden te spelen. We hebben het over de allergrootste jongens uit de wereldwijde olie-industrie", jubelde Rudolf Elias, algemeen directeur van Staatsolie, in een gesprek met de
Dat voor de kust van Suriname daadwerkelijk zulke gigantische voorraden opgeslagen liggen, is zeker niet ondenkbaar. Sinds medio 2016 stuitte ExxonMobil bij de westerbuur Guyana al op twee gigantische offshorevelden, samen goed voor minstens drie miljard vaten ruwe olie. In de wateren van oosterbuur Frans-Guyana werd al in 2011 olie ontdekt. Suriname zelf, ten slotte, produceert dagelijks al 16.000 vaten ruwe aardolie die op land wordt gewonnen. Elias: "Maar als we in de Atlantische Oceaan op olievelden stuiten, dan zal dat onze productie in een klap vertienvoudigen. Misschien zelfs vertwintigvoudigen. De Surinamers beseffen dit nog niet, maar dit gaat ons land helemaal veranderen."
Temper het enthousiasme
Alleen: is dat werkelijk zo? Lokale economen proberen het enthousiasme bij het staatsbedrijf alvast te temperen. "Op macro-economisch niveau is de exploitatie van grote hoeveelheden olie natuurlijk goed nieuws, al was het maar omdat er dan veel meer buitenlandse deviezen binnenstromen", zegt econoom Waddy Sowma, ondervoorzitter van de Vereniging van Economisten in Suriname. "De vraag is echter hoe we met dat geld zullen omgaan. Indien dat door de wijdverbreide corruptie weer zal belanden bij een select groepje mensen met politieke connecties, dan kunnen we die olie beter in de grond laten. Als ik kijk naar wat er is gebeurd met de miljoenen die we hebben verdiend aan de ontginning van goud en bauxiet, dan heb ik weinig reden tot optimisme, laat staan dat ik geloof dat Suriname straks structureel zal veranderen."
Staatsoliedirecteur Elias beaamt de noodzaak aan strenge regels om fouten uit het verleden niet opnieuw te maken. "Het geld moet belanden in een welvaartsfonds. Het mag zeker niet zo zijn dat het meteen weer wordt uitgegeven." Dat het Surinaamse parlement in mei zo'n fonds bij wet verplicht stelde - vanaf volgend jaar wordt het actief - is een stapje in de goede richting.
Als oplossing voor de huidige crisis komt de zoektocht naar het zwarte goud sowieso te laat. Staatsolie mag dan zeggen dat het honderd procent zeker is dat er olie ligt, die moet natuurlijk wel nog eerst gevonden worden. Dat kan zeker nog twee jaar duren. Daarna moet geboord worden en alle infrastructuur worden opgebouwd. "Voor ExxonMobil daadwerkelijk olie oppompt, zijn we vijf tot acht jaar verder", rekent Elias uit.
En ook dat stelt econoom Sowma niet gerust. "Ik kan nu al zeggen dat zodra wordt aangekondigd dat er daadwerkelijk olie is, de regering de geldkraan opendraait en een voorschot neemt op inkomsten die we pas jaren later zullen ontvangen."
| trouw.nl | Door: Pieter van Maele
