Ontmoedigingstactiek regering werpt vruchten af
| parbode.com | Door: Zoë Deceuninck
Het is 9u58 in de avond. De vergadering van De Nationale Assemblée is al bijna vijf uur geschorst. Om 5u30 in de middag van 29 augustus 2019 sloeg waarnemend voorzitter van het parlement, Melvin Bouva, met zijn hamer op tafel. De vergadering was toen 2,5 uur bezig. Hoewel de aanvang van de openbare vergadering gepland stond om 11u00 in de ochtend, ging die pas van start rond 3 uur in de middag.
Vandaag staat de stemming voor de Wet wijziging Brokopondo Overeenkomst op de planning, alsook de Wet Schadeloosstelling Bauxietmaatschappijen. Over beide wetten heerst nog veel ruis. Minister van Natuurlijke Hulpbronnen,
Om 8 uur in de avond kleurt de tribune van De Nationale Assemblée wit. Actiegroep ‘Opeté Suriname, Save our Nature’ is gekomen om stilzwijgende druk uit te oefenen op de assembleeleden. Maar twee uur later is de moed hen bijna in de schoenen gezonken. De schorsing is nog steeds gaande en de tribune wordt in onwetendheid gehouden. De helft van het
Dilip Sardjoe, voorzitter van de Presidentiële Onderhandelingscommissie Alcoa, keuvelt met minister van Onderwijs, Lillian Ferrier, haar collega, minister van Buitenlandse Zaken, Yldiz-Pollack Beighle, en Stephen Tsang van Handel, Industrie en Toerisme. Zeven coalitieleden zitten wel op hun plaats, hun hoofd gebogen over de telefoon en/of laptop. De zetels van de oppositieleden zijn een weerspiegeling van wat aan de overkant van het gangpad gebeurt.
Naar geluiden van Krishnakoemari Mathoera (Vooruitstrevende Hervormings Partij) en Rashied Doekhie (Nationale Democratische Partij), die Parbode afzonderlijk heeft gesproken, wordt de vergadering lang geroken om twee redenen. Volgens beide parlementariërs zijn ‘ze’ (lees: de minister en consorten) aan de telefoon met Pittsburg, de Amerikaanse stad waar de hoofdzetel van Alcoa is gevestigd. “Ze hebben bevestiging nodig vanuit Pittsburg om te weten op welke vragen ze wel en niet mogen antwoorden in het parlement, en hoe ze hun antwoorden moeten formuleren”, stelt Doekhie onomwonden. Mathoera geeft geïrriteerd aan dat Akiemboto op geen enkele vraag eenduidig heeft geantwoord. “Er zijn nog veel vragen. Er is niet duidelijk wie de eigenaar wordt van de switch yard te Paranam (waar de energie vanuit het stuwmeer wordt ‘omgezet’ van hoge voltage naar een lagere voltage, red.). De Afobakadam wordt eigendom van de Staat van Suriname, maar van wie is de stroom die de dam opwekt? Er is geen tijd meer om al onze vragen te beantwoorden, en dat is bewust zo geregeld”, zegt Mathoera. Waar de onderhandelingscommissie vier jaar de tijd heeft genomen om de conceptovereenkomst op te stellen, moeten de wetten op een week door De Nationale Assemblée worden gestemd.
Het is inmiddels 10u45. De tribune van het parlement komt langzaam terug leeg te staan. Is het niet de vermoeidheid, dan wel de honger die toeslaat. Er moeten nog negen moties behandeld worden, waarna de stemming voor de twee wetten moet plaatsvinden. “Ze willen de mensen ontmoedigen”, zegt Mathoera. En het lijkt te lukken. Eén voor één vertrekken de actievoerders, overheersend vrouwen, terug naar huis. “Sterkte”, roepen ze elkaar toe voor ze de deur achter zich dichtslaan. Het is inmiddels 11u00. Het wachten is op onze bewindsmannen.
| parbode.com | Door: Zoë Deceuninck
