‘Pijn, verdriet, maar ook ‘opluchting” bij eigenaars panden Heerenstraat
“Ik ben me wild geschrokken!” Zittend op de stoep schuin tegenover haar pand beschrijft eigenares Thijm zichtbaar kalm het moment toen ze werd gebeld door een andere eigenaar dat er brand is in de Heerenstraat. “We zijn in de auto gesprongen en direct hiernaartoe gekomen.” Eenmaal ter plekke leek het op het oog enigszins mee te vallen met haar pand. “De brand was toen al onder controle, maar je bent wel in shock”, deelt ze haar ervaring met de Ware Tijd.
Tekst en beeld Terence Oosterwolde
Geen prettig moment, dat zeker niet, geeft Thijm toe. “Maar er zijn geen gewonden, niemand is dood
Geen waterprobleem
Brandweervoorlichter Olton Pinas ontkent dat zijn manschappen een probleem hadden met water. Tegenover journalisten had Hennah Draaibaar van The Back Lot kort daarvoor gezegd te hebben vernomen dat, hoewel de brandweer er snel was, er een tekort aan water was. “De waterputten in de binnenstad zijn leeg. Volgens de brandweer is er net genoeg om te baden, of misschien zelfs niet eens”, schetst ze de situatie.
Draaibaar vervolgt: “De brandweer moest dus water uit de (Suriname)rivier halen en die dompelpomp die ze gebruiken – zegt de brandweer benadrukt ze – het is een fantastisch instrument, maar het duurt even voordat het is geïnstalleerd en in werking is getreden. Dus, ze moesten blussen met wat ze hadden en dat was niet heel veel.”
(lees verder onder de foto)
Daarop reageert Pinas, in het bijzijn van Draaibaar, als volgt: “De brandweer heeft een procedure, maar we hebben geen waterprobleem gehad. Het is de binnenstad, dus er is groot alarm gegeven. Een aantal posten zijn komen assisteren. Tegelijkertijd was er een tankwagen met 22.000 liter water en dat is genoeg om een beginnende brand te blussen.”
Ook was er volgens hem een andere eenheid die een slang formeerde van open water – de rivier – naar de dompelpomp en het brandadres. “Enige probleem dat we hebben aangetroffen, is dat het pand onder spanning was en u begrijpt dat het moeilijk was voor de brandweer om direct te blussen.” De Energiebedrijven Suriname werden vervolgens ingeschakeld. “Maar hun voertuig heeft geen sirene, geen zwaailicht … dat allemaal werkt vertragend voor de brandweer. De brand wacht niet!”
Overigens, Draaibaar is vol lof over het optreden van de brandweerlieden. “Ze hebben alles gedaan wat ze konden”, benadrukt ze. “Ik sta hier al een paar uur en ik heb gezien dat ze gewoon hun uiterste best hebben gedaan. En kijk deze twee panden zijn verloren, maar als ze dat stenen pand van Macintosch niet hadden kunnen behouden, dan was het niet te overzien geweest. Dan was het misschien wel als een lopend vuurtje doorgegaan, want het is allemaal hout”, wijst ze naar de panden in de richting van de kruising met de Klipstenenstraat. De oorzaak van de brand moet nog worden onderzocht, onderstreept Pinas.
Zwervers
De eigenaar van Macintosch Media loopt rond zes uur, half zeven ’s morgens van de ene naar de andere kant in de Heerenstraat om poolshoogte te nemen. Hij kreeg de slechte tijding van de buurvrouw. “We hebben hier een groot zwerversprobleem en junkies dus je hoopt dat het een klein incident is, maar hier aangekomen bleek het een hele grote brand te zijn.”
Ook Draaibaar haakt in op de problematiek van de zwervers. “Wij gaan allemaal naar huis om vier uur, vijf uur ’s middags en laten de stad over aan dak- en thuislozen. We hebben ongelofelijk veel last van de dak- en thuislozen. Ze slapen op de stoepen, ze koken, ze doen alles wat ze willen daar. Ik begrijp dat dat ook in pand 42 het geval was; dat er zwervers waren die op de bovenste etage … sliepen misschien.”
Draaibaar spreekt van “een groot probleem”. “Een groot probleem voor ons allemaal en als we het probleem niet oplossen staat volgende keer een ander pand in brand. We weten dat de dak- en thuislozen de panden, waarvan ze denken dat die verlaten zijn, gebruiken.” The Back Lot, die de panden 42 en 44 verhuurde, had daarom uit voorzorg het erf afgezet met prikkeldraad, zodat de zwervers niet van de achterkant naar binnen konden. Immers, aan de voorkant waren er securityguards. “Maar het maakt niet uit, ze vinden toch een manier om binnen te komen.”
Pijn
Over de schade – los van het pand – heeft Macintosch, ondanks het vroege uur, al een idee. “Een paar tientallen duizenden dollars ja”, treurt hij. De voorraad voor zijn printbedrijf is namelijk compleet verloren gegaan, evenzo wat andere spullen. Na een gedegen inventarisatie zegt hij een beter beeld te zullen hebben. Over deze donkere woensdag is hij duidelijk. “Het is accepteren wat er is gebeurd en verder gaan.”
Michael Naarendorp was beheerder van de panden aan de Heerenstraat 42 en 44. Hij werd ingelicht door de mensen van The Back Lot. “Toen ik er kwam, was het kwaad al geschied. Haast niets meer stond er”, beschrijft hij het moment. “Het is snel gegaan heb ik begrepen, heel snel. Er was niets meer te zien (van de panden, … red.), alleen maar vlammen.”
Voor Naarendorp was het een heel nare ervaring. “Het is jammer. Je denkt aan heel veel. Wanneer je hoort dat er een brand ergens is, dan heb je iets van ‘het is erg’. Maar wanneer het jou overkomt, is het heel anders. Dan zie je hoe vreselijk het is en ga je nadenken, wat er in het pand was … er was heel veel en we hadden plannen”, verzucht hij.
Van één van de twee ‘TBL-gebouwen’ werd het bovenste gedeelte bewoond en had het, aldus Naarendorp, “alles erop en eraan”. “Toevallig was er niemand in, maar het kon evengoed ook anders zijn gelopen”, klinkt hij somber.
Draaibaar beaamt dat het pand tijdelijk vrijstond. “Een aantal maanden per jaar komen de mensen naar Suriname, maar gelukkig waren ze er nu niet. Ik ben heel blij, want het zijn mensen die niet heel makkelijk kunnen moven.”
Ze zucht. “Alles is materieel, dus je kan het vervangen. Het gaat misschien heel lang duren. Maar het doet pijn!” benadrukt ze. “Ik vind het erg dat het de binnenstad is, dat het een historisch pand is dat in vlammen is opgegaan. Dat vind ik erg.”
Draaibaar geeft aan dat het kantoor van Heerenstraat Festival in pand 44 was gehuisvest. Dat was de basis, waar mensen zich ook aanmeldden. Pand 42 was het historische pand, één uit de jaren 1800 zoveel. “Als The Back Lot proberen we die dingen nieuw leven in te blazen en ervoor te zorgen dat ze weer een functie krijgen. En kijk wat er nu vandaag gebeurt.” Draaibaar heeft begrepen dat de brand in pand 42 is gestart.
Drie branden
Net als de dag waarop het BOG en Fernandes Bottling in vlammen opgingen – op 30 juni 2021 – moest het Korps Brandweer Suriname ook donderdag meerdere branden bestrijden. “Ik kan zeggen dat de rode haan zich danig heeft misdragen”, onthult voorlichter Pinas.
De eerste melding kwam rond kwart voor twee in de ochtend binnen. Het betrof een woningbrand te Kampong Baroe in district Saramacca. Daarna was er een brand aan de Agilalaan te Zorg en Hoop, waarbij een hoogbouwwoning gedeeltelijk verloren ging en een voertuig totaal uitbrandde. Die brand begon in de garage.
Nauwelijks terug in de kazerne, moesten de brandweerlieden tegen half vier uitrukken naar de Heerenstraat. Pand 38 (tandarts Ashruf) heeft schroei- en waterschade, nummer 40 is gedeeltelijk afgebrand, terwijl de panden 42 en 44 niet konden worden gered. Pinas had begrepen dat er een hotel was gevestigd boven en beneden eethuis Brasa, maar dat die niet operationeel waren. Draaibaar corrigeert hem en zegt dat het geen hotel was. “De eigenaren wonen in Nederland. Als ze hier zijn, verblijven ze boven op nummer 44.”
Dat er, door onder anderen een securityguard, werd gesuggereerd dat er woensdag spullen zijn weggehaald uit één van de afgebrande panden, behoeft volgens Draaibaar nuance. “We (The Back Lot, … red.) hebben gewoon opgeruimd. Het ging om spullen van ons festival en onze activiteiten. We merkten dat er veel overlast was en hebben gezegd we gaan het pand opruimen en ordenen.” De opruiming heeft volgens haar twee dagen geduurd.
