Fascinerende theatervoorstelling over het plantageverleden
| starnieuws | Door: Redactie
In de toneelversie die de afgelopen week in première ging, vertolken Manoushka Zeegelaar-Breeveld en Malou Gorter de rollen van Bouva en Duin. Ze doen dat met hart en ziel, inclusief hun eigen, persoonlijke emoties, sluimerende schuldgevoelens en bedenkingen binnen het maatschappelijke debat over zwart en wit. Immers, racisme op grond van huidskleur komt nog altijd voor, zo is de boodschap: openlijk of juist indirect.
Zo lijkt Zeegelaar-Breeveld halverwege de voorstelling uit haar rol te vallen. Dan vraagt ze aan Gorter of die
Actrice en toneelschrijfster Bodil de la Parra tekende voor het script van De plantage van onze voorouders, waar ook Zeegelaar-Breeveld aan meeschreef. Geert Lageveen voerde de regie en realiseerde daarmee na Woiski versus Woiski en De Gliphoeve het derde deel van zijn Surinaamse trilogie.
Zoals gebruikelijk in producties van Orkater speelt muziek een prominente rol. Shauntell Baumgard (viool, cello, contrabas en zang) en Yariv Vroom (percussie) bepalen op een bevlogen en meesterlijke manier de toon en sfeer in het theater. Van dreigende paukenslagen en al even onheilspellend staccato tot een hoopvol kinderlied en een vrolijke meezinger. En wanneer Zeegelaar-Breeveld haar stem opzet, raakt de zaal helemaal in vervoering.
Zo krijgt het publiek een indringend beeld van de manier waarop het plantageverleden nog altijd nagalmt. Het zit in de vezels van nazaten van de arbeiders die suikerriet kapten of koffiebonen plukten. Tegelijkertijd is ook de nalatenschap van de voormalige eigenaren en slavenhouders erdoor beïnvloed. De vraag is hoe onze generaties zich kunnen verhouden tot deze geschiedenis. Hoe ga je daarover in gesprek en op welke manier raak je de juiste toon en snaar? Deze fascinerende theatervoorstelling biedt daartoe volop aanknopingspunten. Diederik Samwel| starnieuws | Door: Redactie
