Discriminatie en Racisme in Nederland

Het Nationaal Congres tegen Discriminatie en Racisme (NCDR) in Nederland was op donderdag 28 september 2023 in het prachtige hotel “De Reehorst” in Ede. Dit hotel heeft een grote parkeerplaats, een grote ontvangst ruimte, “De Schouwburg” en vele zalen om honderden mensen te accommoderen. Het congres NCDR was zeer goed georganiseerd. Ik was een dag van te voren samen met mijn vrouw in het hotel. Ik heb gezien hoe goed het organisatieteam van NCDR gewerkt heeft. Het team heeft echt fantastisch werk verricht. Er waren ook een aantal andere deelnemers van het congres een dag eerder in het hotel. Zij

wilden ook geen risico nemen op de dag van het congres lang in de files te staan. De Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme was de gastheer van het congres. Hij heeft het zeer goed gedaan. De dagvoorzitter was de bekende en intelligente dame, mevrouw Sheila Sitalsingh. Zij heeft op een fantastische wijze de gesprekken met de sprekers ( de namen vindt u op de website van NCDR), de heer Robbert Dijkgraaf, minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, Arne van Hout, directeur-generaal Openbaar Bestuur en Democratische rechtsstaat en Rabin Baldewsingh, Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme, gevoerd.

Naast het plenaire

gedeelte waren er diverse break-out sessies. Op de website van NCDR zal een uitgebreid verslag gepubliceerd worden. Ik heb ervaren hoe belangrijk het werk van de NCDR is. Het kabinet Rutte (thans demissionair) heeft op initiatief van de Tweede Kamer de NCDR in het leven geroepen. Een uitstekend initiatief, dat breed gedragen wordt door de gekleurde inwoners van Nederland. Het werk van de NCDR is hard nodig. De gekleurde inwoners rekenen ook op de steun van de volgende regering.

In Nederland wonen anno nu vele mensen, die in andere landen zijn geboren. Ik ben zelf in Suriname geboren en wil graag mijn analyse over “Samenwonen en Samenwerken in Nederland” met de gemeenschap in Nederland, Suriname en de overige landen delen. Wellicht neemt de NCDR dit artikel of een gedeelte van dit artikel – onder vermelding van mijn naam – over op de website van de NCDR.

Inleiding “Samenwonen en Samenwerken in Nederland”

Het koloniaal -en het slavernijverleden heeft zijn sporen bij de gekleurde mensen in Nederland achtergelaten. Waarom voelen de nazaten van de tot slaaf gemaakte mensen de pijn, die hun voorouders hebben geleden, nog steeds? Wat kunnen wij (witte – en gekleurde mensen) doen om ervoor te zorgen, dat wij het koloniaal- en slavernijverleden een plek geven en onze blikken naar de toekomst richten? Een mooie toekomst voor alle mensen in Nederland. In dit artikel zal ik de “Surinaamse Nederlanders”, die in Nederland wonen, belichten. Het doel is de dialoog tussen de witte- en gekleurde mensen op gang te krijgen om de samenleving in Nederland erop te attenderen, dat het samenwonen en samenwerken hard nodig is.

Surinaamse Nederlanders

In 1935 woonden ongeveer 200 Surinamers in Nederland. Eind jaren ‘60 en begin jaren 70 nam het aantal Surinamers in Nederland flink toe. De Nederlanders en het Nederlandse bedrijfsleven hebben de Surinamers sinds hun komst in Nederland beschouwd als tweederangsburgers. Ik heb met vele Surinaamse Nederlanders hierover gesproken. In de gesprekken kwam naar voren, dat de Nederlanders meer vertrouwen hebben in witte mensen. De witte mensen vinden makkelijker en sneller een baan dan de gekleurde mensen. Anno nu zijn de Surinaamse Nederlanders ook goed opgeleid. Wat is de echte reden, dat de witte Nederlanders hun reserves hebben tegen de gekleurde mensen? In Nederland wonen een paar miljoen mensen met een andere nationaliteit. De Surinaamse Nederlanders hebben vanaf hun geboorte de Nederlandse nationaliteit. De voertaal is nog steeds Nederlands in Suriname. Waarom zijn er belemmeringen voor de Surinaamse Nederlanders?

Tweederangsburgers en etnisch profilering

De gekleurde medewerkers/sters worden in hun functioneren en hun ontwikkeling binnen het bedrijf of organisatie belemmerd. Bij sollicitaties zetten de managers en/of de HR-managers een andere bril op om de gekleurde persoon te beoordelen. De vooroordelen ten opzichte van de gekleurde personen spelen nog steeds een grote rol in Nederland. Bij autochtone kandidaten gaan de gesprekken heel anders aan toe. Kandidaten met een witte huidskleur worden eerder in dienst genomen dan de gekleurde kandidaten. Etnisch profilering komt nog steeds heel vaak voor in Nederland.

Superieur gedrag

De mensen, die met een andere bril naar de gekleurde mensen kijken, zijn zich van geen kwaad bewust. Over de hele wereld zie je, dat de mensen met een witte huidskleur zich superieur gedragen naar de personen met een gekleurde huidskleur. Onbewust komt dit superieure gedrag naar boven drijven. 

De oorzaak van het superieure gedrag is begonnen bij de koloniale overheersing van de witte mensen over de gekleurde mensen in de wereld. De meedogenloze rooftocht ging gepaard met het vermoorden en verkrachten van de oorspronkelijke inwoners van het land. Heden ten dage wordt een inval in een ander land krachtig veroordeeld en wordt het bezette land geholpen de vijand te verdrijven. In 1492 ging dat anders aan toe met de verovering van Zuid-Amerika inclusief Suriname. De Europese landen trokken de wereld in om landen te veroveren en de bevolking als slaven te laten werken en hen minderwaardig te behandelen.

Vanaf het moment van de onrechtvaardige overname van het land, hebben de witte mensen de leiding en zeggenschap over de gekleurde mensen genomen. De witte mensen hadden wapens. De oorspronkelijke bewoners (de Inheemsen) hadden geen wapens en waren bang. Eeuwenlang werden de gekleurde mensen systematisch vernederd en als slaven behandeld.

Dialoog tussen de witte – en de gekleurde mensen opstarten

De dialoog tussen de witte – en gekleurde mensen moet op gang worden gebracht. Een aantal bedrijven en organisaties zal gevraagd worden mee te doen met de dialoog. Het doel is om de vooroordelen, die bedrijven en organisaties over de gekleurde mensen hebben, weg te werken. Het wordt een uitdaging om bedrijven en organisaties te vinden, die bereid zijn om de dialoog aan te gaan. Mijns inziens is de dialoog wel een effectieve aanpak om de hardnekkige vooroordelen, die bedrijven en organisaties van de gekleurde mensen hebben, geleidelijk aan te laten verdwijnen.

Er zal een team worden samengesteld, dat op bezoek zal gaan bij de bedrijven en organisaties. Dit team zal in gesprek gaan met een afvaardiging van het bedrijf c.q. organisatie. 

De slogan “Samenwonen en Samenwerken in Nederland” zal onder de aandacht van de inwoners van Nederland worden gebracht.

Dennis Lapar

Directeur van Stichting FinanceSuriname