Onder water mooier dan op het land
| starnieuws | Door: Redactie
Terwijl je gewichtloos op het heldere zoute water snorkelt, kijk je recht in de ogen van een prachtige papegaaivis die aan het koraal knabbelt. Elke hap klinkt als droge beschuit. Je ziet een barracuda zonnebaden op de zandbodem, zijn bek open met scherpe tanden. Om je heen doen talloze aquariumvissen in verschillende maten en kleuren hun ding rond het koraal. Kralendijk, de hoofdstad van Bonaire, dankt zijn naam aan het koraal.
Bonaire is afhankelijk van toerisme
Toen de Spanjaarden in 1499 voet op Bonaire zetten, noemden ze het al snel “het waardeloze eiland”, omdat er geen zoetwater, zilver, goud etc. was. Vóór de Spanjaarden woonden de Arowakken op Bonaire. Ze werden door de Spanjaarden verbannen naar Hispaniola (Haïti/Dominicaanse Republiek) om als slaven te werken. Maar de Spanjaarden kwamen al snel tot de conclusie: “de indiaan werkt voor niemand”. Ze werden teruggebracht naar Bonaire, waar ze stierven aan Europese ziekten of werden weggejaagd of vermoord. Er is geen Arowak meer op Bonaire, maar soms zie je een beetje Arowak terug in nazaten van Afrikaanse slaven. De slavenhuisjes bij de zoutpannen herinneren aan de wrede slavernij. Sommige Bonairianen mijden deze plek, omdat het posttraumatische ervaringen veroorzaakt.
Het toerisme is opgezet door buitenlanders die ook hun eigen mensen invliegen om in de hogere functies te werken. De lokale bevolking is vooral werkzaam in de schoonmaak en bediening of werkt voor de overheid. Een tweedeling springt al snel in het oog op het eiland.
Bonaire heeft een verleden van kolonisatie en slavernij, net als Suriname. In tegenstelling tot Suriname, waar de onafhankelijkheid werd doorgedrukt, waren er op Bonaire meerdere referenda om te peilen of mensen een directe of indirecte band met Nederland wilde behouden. Uiteindelijk is op 10-10-10 besloten om een bijzondere gemeente van Nederland te worden. Sindsdien profiteert Bonaire van betere gezondheidszorg (je hoeft alleen je identiteitskaart te laten zien aan de dokter en apotheker), onderwijs en kinderbijslag (US$ 150 per kind). Maar armoede en ongelijkheid blijven een probleem. 40% van de Bonairianen leeft in armoede.
Op 12 mei was er een groot protest tegen armoede en ongelijkheid. Bonairianen willen dezelfde rechten als de Europese Nederlanders. De ‘onderstand’ is slechts US$ 600 en veel werkenden moeten rondkomen met een inkomen van US$ 800, terwijl het prijsniveau hoger ligt dan in Nederland. Bonaire is een importland en heeft ook te maken met importinflatie. Velen hebben een dubbele baan nodig om rond te komen.
Mensen willen gelijke rechten maar verzetten zich ook tegen strenge regels vanuit Nederland. “Nederland wil de regels voor de Kalverstraat brengen naar de Kaya Grandi”, zegt een ondernemer. Op Bonaire wil men informele ruimte behouden, want voor velen is zwartwerk noodzakelijk om rond te komen. Op Bonaire is het ook familie en vrienden in de politiek.Ik denk dat Bonaire de band met Nederland moet behouden voor de bescherming van de gezondheidszorg, het onderwijs en de kwetsbare natuur. Maar het minimumloon moet fors omhoog en het sociaal vangnet moet versterkt worden om armoede en tweedeling tegen te gaan.
Tot slot. Suriname is op het land veel mooier dan Bonaire, maar het toerisme heeft zich nooit echt ontwikkeld. De natuur wordt vernietigd door kortetermijndenken en gedachteloze ontbossing en milieuvervuiling. De ondernemer krijgt voorrang op de natuur, maar als de natuur kapot gaat, vertrekt de ondernemer en blijft Suriname achter met de gebakken peren. Suriname kan leren van Bonaire op het gebied van natuurbehoud en toerisme.
D. Balraadjsing| starnieuws | Door: Redactie
