Gastvrije springplank
| de ware tijd | Door: Redactie
SERIEUS!? / Ivan Cairo
Suriname staat bekend als een gastvrij land met een gastvrije, warme bevolking. We zijn zo gastvrij dat we in juli vorig jaar de deuren wagenwijd hebben opengezet voor buitenlandse bezoekers. De visumplicht werd voor alle internationale bezoekers afgeschaft. Je hoefde slechts te komen met je geldig paspoort en minstens 25 Amerikaanse dollar om voor je toegangskaartje aan de grenspost te betalen.
De afschaffing van het visum werd met veel fanfare en trompetgeschal aangekondigd een klein jaar geleden. We zouden overspoeld worden door toeristen die ons natuurlijk schoon met open mond zouden komen bewonderen. En natuurlijk zouden die monden
We zijn voor de zoveelste keer tot last van onze buurlanden omdat we de voordeur opengooien, maar nalaten de achterdeur in orde te maken
De pindasambal, roti doks, afiingi en peprewatra zouden niet aan te slepen zijn. Tap’ A Dek zou misschien zelfs weer taxichauffeur worden. Om maar niet te spreken van de hotels, motels, appartementen en de lodges in het binnenland die zouden uitpuilen van toeristen, die met dollars en euro’s zouden rondstrooien. Die influx van vreemde poen zou misschien zelfs de wisselkoers omlaag jagen. Dan hoefde
Die extra inkomsten zouden goed van pas komen om de torenhoge buitenlandse schuld waarmee Baas ons opzadelde te kunnen aflossen. Dan hoefde Stanga niet met hangende pootjes naar Washington om daar begi-begi te doen bij Ai-Em-Ef. Dan hoefden de winstmarges voor basisgoederen niet omlaag en zouden de winkeliers niet hoeven te klagen dat nu definitief hun graf wordt gedolven. Nee, dan hoefde dit alles niet.
Maar die geldsmijtende toeristen, die kwamen niet. Althans nog niet. Wel kwamen drommen Indiërs en Pakistanen als mieren op stroop naar ons land. Soms vliegtuigen vol. Je ziet ze soms bij bosjes lopen aan de Johannes Mungrastraat wanneer ze hun benen buiten hun logeeradres komen strekken. Echter, zij komen niet met geld. Integendeel, zij zoeken naar geld en een beter leven. Niet in Suriname. In Guyana waar de oliedollars je om de oren vliegen of elders. Yankee vermoedelijk.
En zo zijn we als land voor de zoveelste keer sinds het einde van het vorige millennium een springplank voor buitenlandse gelukzoekers. Het begon met Chinezen op transit naar de VS, gevolgd door Haïtianen op doorreis naar Cayenne met als ultieme doel Parijs. Nu zijn het Indiërs en Pakistanen en zijn we voor de zoveelste keer tot last van onze buurlanden omdat we de voordeur opengooien maar nalaten de achterdeur in orde te maken.-.
| de ware tijd | Door: Redactie
