BESCHOUWING — Liefde tussen Santokhi en Brunswijk is over
| de ware tijd | Door: Redactie
Terwijl president Chandrikapersad Santokhi en zijn vicepresident Ronnie Brunswijk krampachtig de schijn proberen op te houden dat hun relatie die jaar na de verkiezingen nog opperbest is, is de liefde tussen de twee leiders allang over. Achter de schermen katten ze elkaar afwisselend af en zwijgen ze elkaar vooral dood. Maar dat ze nog samen zijn ondanks dat het schijnhuwelijk compleet stuk is gelopen, heeft maar met één ding te maken: de macht die ze hebben voelt zo heerlijk aan. Die willen ze koste wat het kost behouden.
Tekst Armand Snijders
Beeld dWT archief – Kabinet van de president
‘Alles weer koek en
Hoezeer Santokhi zich ook doodergert
Revolte binnen de VHP
Nu is het een geluk bij een ongeluk dat er geen verkiezingen kunnen worden gehouden zolang de Kieswet niet is gewijzigd zoals het Constitutioneel Hof heeft geëist. Maar dat terzijde. Het is zeer de vraag of Santokhi na een nieuwe stembusstrijd weer president mag worden. De kans is groot dat de ontevreden kiezers hem zullen afstraffen voor het in hun ogen falende beleid.
Ook wordt er rekening gehouden met een revolte door exponenten binnen de oranje partij die van mening zijn dat Santokhi de naam van de VHP heeft verkwanseld en hem zouden willen afzetten als voorzitter. Daarmee worden ook zijn toekomstige ambities met de grond gelijkgemaakt en kan hij verlenging van zijn ambtstermijn vergeten.
Dus Santokhi heeft al genoeg zorgen binnen de VHP om zich ook nog echt druk te maken om het gedram en geklaag van Brunswijk. Nu is dat geklaag niet allemaal onterecht. Want vanaf de eerste dag in juli 2020 toen deze regering aantrad, is het overduidelijk dat de Abop en zijn voorzitter als een soort vijfde wiel aan de wagen functioneren en door de VHP-president totaal niet serieus worden genomen.
Ministerraad versus regeringsraad
Een typisch voorbeeld is dat Santokhi vrijwel iedere woensdag een vergadering van de regeringsraad belegt, die na de door Brunswijk als voorzitter geleide ministerraad wordt gehouden. In die regeringsraad – die doorgaans bij hoge uitzondering bijeenkomt – worden besluiten genomen die eigenlijk de ministerraad zou kunnen nemen, maar Santokhi heeft geen vertrouwen in Brunswijk.
Dat is mede de reden dat links en rechts op allerlei ministeries geldverslindende presidentiële commissies, werkgroepen, platforms en stuurgroepen zijn en worden ingesteld, wat een doorn in het ook van Brunswijk is. Ook de vele beleidsgebieden waarop ‘clusterministers’, meestal onder leiding van Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking, vaak het werk van andere collega’s doen, vindt hij maar niks.
Zo nu en dan is Brunswijk het helemaal zat en roept hij, meestal op Abop-podia, dingen, die iedereen de wenkbrauwen doen fronsen. Maar de soep wordt bij hem nooit zo heet gegeten als die wordt opgediend, zo is inmiddels wel duidelijk. Want hij wil hoe dan ook als vicepresident de verkiezingen ingaan en hoopt dat hij daarna als president verder mag gaan. Ook al is het zeer onwaarschijnlijk – zo niet onmogelijk – dat dit zal lukken.
Want los van het feit dat de Abop – zeker in de gewijzigde opzet van het kiesstelsel – geen hoge ogen meer zal gooien, beseffen steeds meer kiezers dat Brunswijk als vicepresident het land vooral schande heeft gebracht en in negatieve zin op de kaart heeft gezet. Santokhi is zich daar maar al te goed van bewust en zal er alles aan doen om te voorkomen dat hij nogmaals in zee moet met de Abop en zijn voorzitter.
Besmuikt verleden
Echter, Santokhi was bekend met het besmuikte en criminele verleden van Brunswijk, die daardoor de zeer twijfelachtige eer had de eerste vicepresident met een crimineel verleden te zijn: immers, hij is veroordeeld voor een bankoverval, omdat hij laf een man in de rug had geschoten en voor de rest van zijn leven arbeidsongeschikt heeft gemaakt, in Frankrijk en Nederland voor drugshandel. Daarnaast was hij aan de lopende band betrokken bij verschillende geweldsdelicten, vooral op en rond de voetbalvelden. Maar ook in De Nationale Assemblee (DNA) maakte hij zich – met partner in crime Paul Somohardjo – daar schuldig aan.
Als Santokhi had gedacht dat de vicepresident zijn leven inmiddels had gebeterd, dan is hij zeer bedrogen uitgekomen. Hij gedroeg zich veelvuldig vp-onwaardig: hij negeerde tijdens de coronatijd zeer regelmatig de door de regering opgelegde maatregelen, ontving thuis de voortvluchtige Nederlandse drugscrimineel Piet Wortel, liet door zijn beveiligers de Ware Tijd-journalist Jason Pinas in elkaar timmeren en loog daarover glashard in de DNA. Tussendoor maakte hij ook het Surinaamse voetbal tot schande, door na afloop van een internationale wedstrijd van zijn club Inter Moengotapoe US dollars uit te delen aan de tegenstander. Daarop werd zijn club geschorst.
Nooit een reactie
Santokhi heeft in geen van deze gevallen gereageerd of maatregelen tegen Brunswijk genomen. Terwijl hij in de VHP-kamers zijn ongenoegen over deze uitspattingen wel degelijk hardop heeft geuit. Zo heeft hij nooit een reactie gegeven op het feit dat de directeur van de Anthony Nesty Sporthal (NIS), Joël ‘Bordo’ Martinus, wegens moord of doodslag en drugshandel wordt gezocht door justitie. De mati en partijgenoot van de vp is voortvluchtig, maar de hele Abop-top lijkt hem de hand boven het hoofd te houden.
Santokhi maakt er geen woorden aan vuil en heeft nog steeds geen nieuwe directeur in NIS gezet. Dit allemaal om de schijn op te kunnen blijven houden dat alles in orde is en er geen sprake is van spanningen binnen de regering. En dus moet de ene na de andere vredespijp worden gerookt in een poging te verhullen dat er van enige liefde in dit schijnhuwelijk totaal geen sprake meer is. Maar omwille van de macht worstelen allebei tegen beter weten in voort.
| de ware tijd | Door: Redactie
